شعرهای فرزانه طاهری

آن دخترآوازه خوان

که ازخاک می خواند

وبه ذره ذره ی دلتنگیش

چنگ می زد

چون باران پاییزی

برخط توبارید

آنجا که درمیانه ی راه

باتردیدایستاده بودی

وآفتاب را باباران

اندازه میگرفتی

توندانستی

چشمهای بارانی من

به بلندای آفتاب می ماند!

واضح وآشکار !

من یک توده ابرم

که درآسمان آفتابی تومی تابم

می بارم ...

می بارم ...

تاتوآفتابی ترباشی 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: